W latach 1993-1995 studiowała w Europejskiej Akademii Sztuk na Wydziale Malarstwa i Grafiki w Warszawie, Florencji i Wenecji. W latach 1996-2001 studia w Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku na Wydziale Malarstwa i Grafiki. Dyplom z Malarstwa otrzymała z Wyróżnieniem w pracowni prof. M. Olszewskiego w 2002 roku. W latach ss1998-2001 współpracowała z The School of Visual Arts w Nowym Jorku oraz z artystyczną grupą Vibrant Group w SoHo, Nowy Jork. Prace Mai Siemińskiej znajdują się w prywatnych kolekcjach w wielu miejscach na świecie, w kraju i za granicą m.in. w Nowym Jorku, Nowym Orleanie, w Londynie, Paryżu, Warszawie, Dubaju, innych krajach Europy, a także w zbiorach Muzeum Narodowego w Gdańsku (Oddział Sztuki Współczesnej).
Jej prace publikowano w Art News Magazine, Magazyn Format, Art & Business, wielokrotnie w TVP, TVP Gdańsk, Gazeta Wyborcza. Znajduje się w antologii 50 wybitnych artystów polskich autorstwa J. Janowskiego i K. Nowosielskiego „Poza ramami” (wyd. ZPAP).
W 2024 r. praca „Luna Mistica” została zakupiona przez Muzeum Narodowe w Gdańsku do kolekcji Bazila Alkazzi.
„ Artystka od początku swojej pracy twórczej czerpie z bogatej tradycji malarstwa europejskiego. Opowiadając o człowieku współczesnym analizuje symbole archetypowe z dużą swobodą przechodząc od form abstrakcyjnych po figurację. W swoich pracach korzystając z tradycyjnych technik malarskich nie unika eksperymentów formalnych. Chropowate, wielowarstwowe lico obrazu przybrane często płatkami metali, ukazuje nam rzeczy zachwycające w swojej współczesnej archaiczności.”(Grażyna Tomaszewska). Twórczość Mai Siemińskiej opiera się na eksperymentach formalnych przy wykorzystaniu z bogatej tradycji malarstwa europejskiego, szkoły hiszpańskiej, malarstwa materii. Prace prezentowane w ostatnich latach pod względem kompozycyjnym noszą ślady inspiracji średniowiecznym malarstwem włoskim, sztuką bizantyńską, przekładane na współczesny język malarski. Przywołuje język symboli, archetypów, gdzie postaci zawieszone są w bezczasowym stanie snu, błogości, czuwania. Stan ten Maja Siemińska analizowała w różnym zakresie także w swoich poprzednich cyklach malarskich: „Eternalia”,„Prenautica”, „In illo tempore”, a obcenie w nowo rozpoczętej serii “Umbilicus Fabulas” prezentowanej przedpremierowo w Gdańsku, w kwietniu 2024. Powierzchnie obrazów mogą sugerować czas miniony, dawny, pojawia się głęboka krakelura. Ich tło wypełnia pozaczasowa złota materia, od wieków symbolizująca przestrzeń duchową. Z kolei czerń wypełniająca tło i przestrzeń obrazów kieruje widza ku skupionej kontemplacji, poza czasem, jak ostatnia seria „Umbilicus Fabulas” przywołująca Adama i Ewę, zapętlonych w mityczną pępowinę zdarzeń.